Kerkstraat 105: Hendrik van den Broek, koopman in kruidenierswaren en landbouwer. Huibertje van den Broek-Smits en Francien van de Werken-van den Broek, kruideniers. Theo Vink, pottelier, christelijke boeken, muziek en kunst. Linda Gouda, christelijke boeken en muziek.
Links: het pand links op de foto kreeg later het adres Kerkstraat 103-105. Hierin was de kruidenierswinkel van de familie Van den Broek gevestigd (in ‘Bruggeske’, 1996 nr. 2, pag. 73 spreekt A. de Bruijn over de kruidenierswinkel van Francien van den Broek). Rechts ervan staat het oude raadhuis van Sprang. Het deed dienst totdat in 1923 de drie dorpen Capelle, Sprang en Vrijhoeve-Capelle werden samengevoegd tot een nieuwe gemeente Sprang-Capelle. Aan de westkant stond vroeger achter de poort een oud mede-delingenbord van de gemeente. (Zie ook ‘Sprang 700’, pag. 74-75.) Ook aan de westkant woonde Johannes (Han) Versteeg met zijn vrouw Cornelia Herman. Zij hadden een dochter Corrie. Han, zoon van Marcelis Versteeg en Geertruida Schiedon, werd in 1912 in Sprang geboren en is overleden te Waalwijk in 1978. Cornelia Herman, dochter van Johannes Herman en Maria van Delft, werd in 1915 in Waalwijk geboren en is daar in 2003 overleden. Cornelia en Han hadden ook geregeld kostgangers, onder wie Jan de Jong. Ook juffrouw Franken is er lang geweest. Cornelia Versteeg hield de kleuterschool schoon, maakte de kachel aan en deed verder alle voorkomende werkzaamheden. (Zie ook ‘Bedrijvigheid’, deel 3: Sprang, pag. 129.)
Aan de oostkant woonden voorin Jacobus Johannes (Koos) Ophorst en zijn vrouw Maria (Mieke) Timmermans (Mieke van Dora`s). Zij was de zuster van groenteman Jaap Timmermans. Koos was toen beheerder van het Bondsgebouw. Koos en Mieke hadden twee zonen: Han en Jan. Koos is in 1890 te Vrijhoeve-Capelle geboren als zoon van Johannes Ophorst en Alida Cornelia van Zelst. Mieke is in 1890 in Vrijhoeve-Capelle geboren als dochter van Jan Timmermans en Dora Verschuren (zie ‘Bedrijvigheid’, deel 3: Sprang, pag. 228-230). Aan de oostkant achterin waren een woonruimte en een stal. Daar woonden Adrie Stam en zijn vrouw die algemeen bekend stond als ‘vrouwke’ Stam. Ze hadden drie kinderen: Sandrien, Piet (hij is op jonge leeftijd verongelukt) en Aartje. (Annie en Henk Bosch leverden mij de gegevens aan over de bewoners van het oude raadhuis.)
Uiteindelijk werd het raadhuis gesloopt omdat het zo ver naar voren stond dat er verkeersonveilige toestanden door ontstonden. Op die plek werd, verder naar achteren, de doe-het-zelfzaak van Van Tilborgh en Lagerwerf gebouwd. (Zie ‘Bedrijvigheid’, deel 3: Sprang, pag. 185.)
Links: op deze foto kijken we, staand in de Kerkstraat, naar het oosten. Achter de leilinden links op de oude prentbriefkaart ligt de toenmalige burgemeesterswoning, nu Kerkstraat 70. (Zie ‘Bedrijvigheid’, deel 3: Sprang, pag. 188.) In juni 1935, toen burgemeester Meijer op zijn sterfbed lag, werd op de straat voor het huis stro gegooid. Dat dempte het geluid van de voorbijrijdende karren. Wel een teken dat deze burgemeester erg geliefd was in Sprang. Daarna begint het echtpaar Henk en Dina Van der Schans-Vos er een schoenenwinkel. Nadat Henk in 1964 was overleden, verhuurde Dina de winkel aan Chris en Lia Hulst. Zij richten de winkelruimte in als een drogisterij en een verf- en behangwinkel, die in 1970 wordt geopend. Chris en Lia wonen er nu (juni 2014) nog steeds. Rechts op de foto staat veldwachter Kuijsten voor het voormalige raadhuis van Sprang. Op zondagen om 12 uur werd daar de bel geluid en werden bij monde van de veldwachter de afkondigingen gedaan. Op Kerkstraat 105, de kruidenierszaak van Van den Broek, is aan de westgevel een reclamebord voor tabak aangebracht (NIEMEIJERS STER TABAK).
In het tweede kwartaal 1895 komt op het adres Kerkeind 283, daarna Kerkstraat 103-105 en nu Kerkstraat 105, het gezin van Hendrik van den Broek en Huibertje Smits wonen. Hendrik is geboren in Woudri-chem op 06-09-1873 als zoon van arbeider Hendrik van den Broek (overleden op 07-03-1880 te Woudrichem) en Francijntje Brekelmans. Huibertje is geboren op 19-06-1874 in Rijswijk (N.B.) als dochter van winkelier Pieter Smits (Pieter is overleden te Rijswijk op 04-03-1891) en Heiltje Wijngaarden. Hendrik en Huibertje trouwen op 27-04-1895 in Rijswijk (de beide vaders zijn dan al overleden). Als beroep staat bij Hendrik op de trouwakte koopman vermeld. In het bevolkingsregister staat: koopman in kruidenierswaren. Als hij begin juni 1902 het huis met erf koopt, via notaris Mulié te Kaatsheuvel, wordt op de akte als beroep koopman vermeld. Piet Dalmaijer herinnert zich nog dat Hendrik ook landbouwer was en dat hij in de volksmond wel het ‘Wit Perdje’ werd genoemd, omdat hij eens een paard met witte vlekken had.
Kort na het huwelijk wordt in Sprang hun eerste kind geboren. Met Huibertje komt in 1895 ook haar zuster Adriana naar Sprang. Zij woont in bij het echtpaar Van den Broek-Smits. In 1900 vertrekt Adriana weer naar haar geboorteplaats Rijswijk.
Links: Hendrik van den Broek en Huibertje van den Broek-Smits.
Kinderen van Hendrik en Huibertje, allen in Sprang geboren:
1. Hendrik Pieter, geboren op 24-08-1895. Bij hem staat als beroep voerman aangetekend.
2. Pieternella Francijna, geboren op 09-01-1897 en overleden op 13-11-1897.
3. Pieternella, geboren op 22-08-1898. Zij trouwde met Anton Bosch (zie ‘Bedrijvigheid’, deel 3: Sprang, pag. 261 en 289).
4. Frans, geboren op 15-09-1899 en overleden te Sprang op 22-02-1907.
5. Heiltje, geboren op 25-01-1904. Als beroep staat bij haar naaister aangetekend.
6. Francijntje (Francien), geboren op 28-10-1917. Zij trouwt in september 1942 met de dan 30-jarige Gijsbertus (Gijs) van de Werken (zie ‘Bedrijvigheid’, deel 1: Capelle, pag. 160 en 242). Gijs was werkzaam bij de posterijen. Het echtpaar Van de Werken-van den Broek gaat wonen in Kerkstraat 103-105, het ouderlijk huis van Francien.
Kinderen:
• Ad, hij is overleden in 1977 en werd in Sprang begraven.
• Henk (hij woont nu in Veenendaal en was directeur van verzorgingshuis Wijkestein in Wijk en Aalburg.
• Aly, zij is getrouwd met Martin Mesch. Het echtpaar woont in Apeldoorn.
Waarschijnlijk zijn Hendrik en Huibertje in het pand een kruide-nierswinkel begonnen, terwijl Hendrik daarnaast ook grossier in koloniale waren was (dus ook aan andere winkels leverde). Misschien heeft het feit dat Pieter Smits, de vader van Huibertje, ook winkelier was een rol gespeeld bij de keuze om een winkel te beginnen.
Links: Pieternella Bosch-van den Broek, getrouwd met Anton Bosch. Zij was een dochter van de kruidenier.
Huibertje is op 03-11-1954 te Sprang-Capelle overleden, Hendrik op 06-06-1958.
Men was vroeger zuinig. Zo werd altijd het verhaal verteld dat bij het afwegen van pralines door Huibertje er zonodig een praline door midden werd gebroken om precies het gevraagde gewicht te bereiken. Als Jamin in het land overal filialen opent, gaat ook deze winkel er deelnemen.
De geschiedenis van Jamin begint in 1878, wanneer Cornelis Jamin zich als koek- en banketbakker vestigt in Rotterdam. De ambitieuze Cornelis breidt al snel zijn bakkerij uit met een suikerwerkfabriek. Om afzet van de fabriekswaar te verzekeren, koopt hij ook winkels en zo wordt het Jamin-concept geboren. De formule is blijkbaar een groot succes want tien jaar later, in 1888, is Cornelis in staat een enorm fabrieksgebouw in de wijk Crooswijk neer te zetten: de Zuid-Hollandsche Stoomfabriek van Koek, Banket, Chocolade en Suikerwerken. Helaas kan Cornelis, getooid met een grote krulsnor als was hij een generaal, maar relatief kort van zijn succes genieten, want in 1908 overlijdt hij. Vier zonen van Cornelis - Cornelis jr., Louis, Pierre en Harry - nemen het bedrijf over en Jamin blijft bloeien. Midden jaren ‘20 van de vorige eeuw zijn er 135 winkelfilialen, tien jaar later is het aantal meer dan verdubbeld tot rond de 300. Uit de fabriek komen steeds nieuwe lekkernijen; het grote publiek maakt kennis met artikelen waar men voorheen slechts van kon dromen. En het is inderdaad voor het grote publiek, want Jamin houdt de prijzen betaalbaar. Een gouden greep is uitbreiding van de fabriek met een ijsafdeling. De ijsjes voor 2,5 cent, aan de man gebracht door venters met speciale Jamin-ijscokarren, vinden gretig aftrek en de kleine middenstander met ijs voor 5 cent heeft het nakijken. Jamin is een volkswinkel, ondanks de krullerige gouden letters ‘CJamin’ op de winkelruiten (wat in de Rotterdamse volksmond leidt tot de aanduiding ‘sjamin’) en de met kroonluchters en spiegels getooide interieurs. Een snoeppaleis voor jan-met-de-pet, goedkope vervanging van de banketbakker voor de middengroepen. Dat is de kracht van de keten. Het imago van volkswinkel blijft altijd aan Jamin kleven, ook na de oorlog. Twee zussen die midden jaren ’60 als tieners achter de toonbank staan, Annie en Dien, kunnen daarover hilarische verhalen vertellen: ‘Jamin was voor de gewone man. Maar we hadden ook wel klanten uit betere wijken. Dan kwamen de dames met een leeg zakje van Vroon of Van Linschoten (banketbakkers) en daar moest dan bij Jamin de chocolade ingedaan worden. En dan hadden we chocoladeflikken. Op de ene stond een C en een J, dus Cornelis Jamin. Maar op de andere stond gewoon een sterretje en dan wilden die dames alleen de flikken met sterretjes. Want dan mocht de visite niet zien dat ze chocolade bij Jamin hadden gekocht. En we verkochten natuurlijk dozen bonbons; die moesten we zelf vullen en er dan strikken op doen. En dan kochten die dames een doos en moest je ‘m inpakken, maar ze vroegen of het Jamin eraf kon. Dan zeiden we: “Ja hoor, het is eraf.” Maar dan hadden we het er lekker niet afgehaald.’ Eind jaren ’60 verovert de supermarkt langzamerhand terrein in Nederland. De klant ontdekt er naast het brood, de groente en de vleeswaren ook oneindig veel variaties aan koekjes, chocola en snoep. Maar toen ging Heijn starten met zelfbedieningswinkel En waar kwam men toen heel snel achter? Dat het zoetwarenpakket binnen het totale assortiment van een supermarkt waanzinnig winstgevend was in vergelijking met andere assortimenten. Dus de supermarktwereld ging die artikelen allemaal in de winkel verkopen, en dat niet alleen, het assortiment werd steeds uitgebreid. Dus de Jamin-winkel kreeg een grote concurrent vanuit de supermarktwereld. Bedrijfsmatig worden verkeerde keuzes gemaakt, de leiding van het bedrijf reageert te conservatief op de veranderingen. Dus gaat de afbraak steeds sneller. Het bedrijfsresultaat begin 1984 laat een verlies zien van 2 tot 2,5 miljoen gulden per maand. De banken verlenen geen krediet meer. Op 30 januari wordt door de rechtbank uitstel van betaling verleend. De interim-managers zien dan de onvermijdelijkheid van een faillissement. Toen het extra liquiditeitsprobleem erbij kwam werd gekozen voor een sterfhuisconstructie. Dat betekende dat de schulden en de problemen werden achtergehouden in de onderneming, en de gezonde onderdelen werden verkocht. Het lukt kopers te vinden voor de diverse onderdelen (onroerend goed, winkelbedrijf en fabriek komen in verschillende handen) en op 15 maart 1984 wordt officieel het faillissement uitgesproken.
Francien beheert de winkel die haar ouders begonnen. Als Francien en Gijs in januari 1952 naar Den Bosch verhuizen, wordt de winkel gesloten.
Links: Gijs van de Werken en zijn vrouw Francien van den Broek.
Van december 1952 tot maart 1955 woont aan de oostkant het gezin van Joost van Pelt met zijn vrouw Jet. Zij woonden eerder in Kerkstraat 107, het voormalig raadhuis van Sprang. Joost Marinus van Pelt is geboren op 01-06-1885 in Sprang, zoon van Bastiaan van Pelt en Johanna van Vuuren. Hij trouwde, 28 jaar oud, op 05-06-1913 in Capelle met Jenneke Cornelia van Pelt, 26 jaar oud. Jenneke Cornelia is geboren op 13-02-1887 in Capelle, dochter van Marijnus van Pelt en Leentje van der Hoeven. Het beroep van Joost op de trouwakte is landbouwer.
Bij het huwelijk waren de beide ouders van Joost al overleden en ook de moeder van Jet. Bij de vader van Jet staat landbouwer als beroep aangegeven. Ook van de getuigen zijn er drie landbouwer: Leendert Pieter (broer van Jet), Marinus uit de gemeente Loon op Zand (neef van Joost) en Arent Smits uit Sprang. Ook getuige was Leendert van Pelt (zonder beroep) uit Rotterdam, oom van Jet.
Kinderen van Joost Marinus en Jenneke Cornelia, allemaal geboren in Sprang: Johanna Bastiana (1914), Leentje (1919) en Bastiaan Adriaan (1922).
Links: Annie Bosch-Nieuwenhuijzen en haar man Henk. (Zie ook ‘Bedrijvigheid’, deel 3: Sprang, pag. 289-293.) Hun dochter Nelleke is hier geboren.
Eind 1954 verhuizen de Van Pelts naar de westkant, zodat Anton Bosch, die het pand in april 1955 van Hendrik van den Broek koopt, het oostelijk deel kan laten verbouwen voor zoon Henk, die in dat jaar trouwt met Aantje Arrietta Hendrika (Annie) Nieuwenhuijzen. Henk en Annie verhuizen in 1961 naar de Jan de Rooijstraat 27, waar ze nu (medio 2014) nog wonen.
De volgende eigenaar is Joost (Jo) Maijers die er vanaf juli 1961 woont, samen met zijn vrouw Dientje en hun drie kinderen Kees, Truus en Cor. Daarvoor woonde het gezin Maijers op de Zuidhollandsedijk (aan Kaatsheuvelse kant). (Zie ook ‘Bedrijvigheid’, deel 3: Sprang, pag. 152.)
Links: Jo Maijers en zijn vrouw Dientje. Ze kregen drie kinderen: Kees, Truus en Cor. Rechts: Jan van Tilborgh en zijn vrouw Trudy Stein. (Zie Kerkstraat 113 in ‘Bedrijvigheid’, deel 3: Sprang, pag. 185-187).
Jo verbouwde het huis, zodat het beter geschikt werd voor dubbele bewoning. Het pand werd nu daadwerkelijk gescheiden in een westelijk en een oostelijk woongedeelte. Jan van Tilborgh en zijn vrouw Trudy van Tilborgh-Stein wonen enige tijd aan de westkant. Toen Jo en zijn vrouw, eigenlijk onverwacht, door de woningbouwvereniging een seniorenwoning in de Henry Dunantstraat (nr. 7) kregen aangeboden, verkochten ze Kerkstraat 105 aan Leonardus Maria (Leo) Dekkers.
Leo, geboren in Nederwetten (nu gemeente Nuenen), trouwde in 1971 met Louisa Maria Augusta Hoog Antink uit Hengelo. In 1975 verhuisde het gezin Dekkers van Berkel-Enschot naar Kerkstraat 105 in Sprang. Leo was leraar aan de ambachtsschool in Waalwijk. Leo en zijn vrouw kregen drie dochters: Hanneke Alida (geboren in Berkel-Enschot) en de in Sprang geboren Marleen Hendrika en Noortje Catharina. In 1983 verhuisde het gezin Dekkers naar Veghel waar ze tot 1989 woonden, waarna ze naar Oss verhuisden.
Het pand werd in 1983 gekocht door Theo Vink en zijn vrouw Gerda Vink-Westland. Theo is de zoon van dominee Johannes (Jan) Vink en Dith van Merkerk. Jan Vink werd op 29-01-1912 te Utrecht geboren, Dith op 05-04-1910 in Schoonrewoerd. Jan trad niet in de voetsporen van zijn vader Gerrit, die wagenmaker was. Hij studeerde theologie en werd predikant in Stad aan ’t Haringvliet (1939-1947). Andere standplaatsen van Jan Vink zijn onder andere: Zuid-Beijerland, Besoyen (hier wordt hij getroffen door een zware hartaanval), Valburg-Homoet en Genderen. In Genderen gaat hij met emeritaat.
Kinderen van het echtpaar Vink-Merkerk:
1. Gé, geboren in 1942. Hij is in 1986 verongelukt op de Veluwe. Gé trouwde met Wil Quirijns, van het Westeind in Besoyen. Omdat Gé op het Willem van Oranje College de hbs volgde, kennen nogal wat Sprang-Capellenaren hem.
2. Ad, geboren in 1944.
3. Theo, geboren in 1945.
4. Ria, geboren in 1947. Zij trouwde met Co Rijken, de zoon van Leentje Rijken van ‘De Rietmuts’.
5. Ella, geboren in 1950. Zij was getrouwd met Jan Vroegindeweij (†), een zoon van de in ons dorp ook bekende dominee Leen Vroegindeweij.
Theo Vink ging naar de mulo (in het gebouwtje tegenover het raadhuis in Vrijhoeve, waar Henk Quirijns enige tijd zijn wagenmakerij had en dat ook als brandweerkazerne dienst heeft gedaan). Van der Helm was toen directeur van de mulo. Vervolgens gaat Theo naar de kunstacademie in Den Bosch en studeert daar in de toegepaste grafiek (zeg maar reclametekenen). Voor de studie is beëindigd, moet Theo zijn militaire dienstplicht vervullen. In de kazerne waar Theo was gelegerd, stond in de kelder onder de filmzaal een pottenbakkerij. Daar maakte hij kennis met het pottenbakken.
Halverwege zijn diensttijd trouwde Theo in Huizen met Gerda Westland, de dochter van Jan en Gerritje Westland. Gerda had de kweekschool in Utrecht gevolgd. Korte tijd woont het echtpaar Vink-Westland dan in Veenendaal, waar Gerda op een basisschool werkte.
Maar dan ziet Theo in de krant een vacature voor tekenleraar aan het Willem van Oranje College in Waalwijk. Hoewel onbevoegd, wordt Theo in 1971 aan die school benoemd door rector Kees Blokland. Naast zijn onderwijsbaan verricht hij ook freelance werk in de reclame en is hij creatief bezig. Aan de huishoudschool in de Heistraat geeft Theo ook een viertal jaren tekenles.
Gerda wordt door schoolhoofd Hermen Overweel gevraagd om te komen werken op de Prins Willem-Alexanderschool, waar ze uiteindelijk, met enkele onderbrekingen in verband met de geboorte van de kinderen, 25 jaar werkzaam is. Via Overweel krijgen ze de woning Van Goghstraat 2 toegewezen, waar ze een tiental jaren wonen. Theo krijgt in de Van Goghstraat de beschikking over een keramische oven. Als de werkplaats achter Kerkstraat 22 te huur komt (van Jo Timmermans-Geenen, zie ‘Bedrijvigheid’, deel 3: Sprang, pag. 266-268), dan wordt Theo de nieuwe huurder en verbouwt hij die ruimte tot een winkel (voorkant) en een werkplaats waar hij kan pottenbakken (deze activiteit ontbreekt in ‘Bedrijvigheid’, deel 3: Sprang). In 1976 wordt zijn nieuwe zaak geopend. In de winkel is er dan al een hoek waarin christelijke boeken staan uitgestald. Theo was lid van de evangelisatiecommissie van de Hervormde Kerk van Sprang, daarom werd er op hem een beroep gedaan christelijke boeken en muziek te gaan verkopen. Lang had de boekhandel van het echtpaar Rokus en Luuske van Dalen (Heistraat 1) in de verkoop van die boeken moeten voorzien. Als Rokus in 1967 overlijdt, zet het echtpaar Ad en Ineke Spierings de boekhandel voort, tot 1999.
In 1983 kopen Theo en Gerda Kerkstraat 105 waar ze gaan wonen, waar ruimte is voor een werkplaats en waar aan de voorkant een winkelruimte wordt gemaakt.
Naast zijn keramiek en andere vormen van creativiteit, heeft Theo in de winkel een ruim aanbod van christelijke boeken en muziek (grammofoonplaten en cd’s). Daarnaast verkocht hij ‘Goedwerk’ (spullen uit de derde wereld).
Voor een deel van het artistieke werk van Theo geldt dat het geïnspireerd is vanuit zijn geloof. Maar daarnaast maakte hij ook landschappen en soms op verzoek van mensen tekeningen, bijvoorbeeld van hun woning. Grotere keramische werken van Theo zijn te vinden in bijvoorbeeld scholen, zoals De Rank in Sprang-Capelle en scholen in Harderwijk en Wezep. Wellicht kent men het grote wandkeramiek (zeven meter) dat hij maakte ter gelegenheid van de opening van De Loint in Besoyen. Ook voor een kerk in de buurt van Amsterdam maakte hij een kunstwerk; daar was Theo van Campen toen predikant.
Links: affiche van de heropening in 2003. Rechts: deze foto van Kerkstraat 105 is gemaakt eind juni 2013. In de laatste week van juni 2013 werd in Sprang een week lang het 700-jarig bestaan gevierd. Links van het uithangbord is de officiële vlag van Sprang te zien. Rechts is aangegeven dat Theo deelnemer is aan de atelierroute. Men kon in verband met de herdenking van het jubileum van Sprang allerlei kunstactiviteiten bezoeken.
Theo is lang betrokken geweest bij het kerkelijk werk van de Hervormde Gemeente van Sprang. Hij begon als lid van de evangelisatiecommissie. In die tijd werd hem gevraagd of hij bereid was christelijke boeken te gaan verkopen; daar was behoefte aan. Twintig jaar was Theo ouderling in de kerk. Nu besteedt hij zijn maandagmiddag aan vrijwilligerswerk in verpleegtehuis Eikendonk, waar hij met een demente oudere gaat rijden. Verder is Theo secretaris van de lokale afdeling van de Christenunie.
De winkel is nog elke vrijdag open, maar op andere dagen mag men rustig aanbellen als men iets nodig heeft.
Begin februari 2003 wordt de verkoop van christelijke boeken en muziek overgedragen aan Linda Gouda-Boezer. Ook Linda was lid van de evangelisatiecommissie van de Sprangse Hervormde Kerk. Vanaf half september 2003 is de winkel gevestigd op het adres Kerkstraat 26. Linda verkoopt boeken voor zowel gereformeerden, hervormden als rooms-katholieken. Daarnaast kan men bij haar terecht voor christelijke muziek, ‘van pop tot rock’ vertelt ze, als ze in februari 2003 geïnterviewd wordt voor ‘De Maasroute’. Omstreeks 2009 stopt Linda ermee en zet haar schoonzuster Carolien Kik-Gouda de verkoop voort vanuit Kerkstraat 47. De winkel heeft sinds 2003 de naam ‘Het Gouden Lint’ gedragen. Theo Vink vormde die naam, gebruikmakend van de voornaam Linda en de achternaam Gouda.
Links: op deze prentbriefkaart uit 1928 zien we het stuk Kerkstraat ten oosten van de kerk; we kijken naar het zuiden vanaf de hoek met de Oudestraat. De tweede woning rechts is Kerkstraat 26. Daar had Linda Gouda-Boezer haar boekwinkel ‘Het Gouden Lint’. Vanaf 1927 was in dat pand het postkantoor gevestigd in het huis van de dan al gepensioneerde postbesteller Piet van Vuuren. Op de plaats van het derde pand aan de rechterkant staat nu het hervormd jeugdcentrum. (Zie voor meer informatie ook ‘Bedrijvigheid’, deel 3, pag. 239.)
