M. van Prooijen
Reeds korte tijd na de oprichting van onze vereniging op 8 mei 1984 werd het duidelijk, dat wij op de duur over een eigen gebouw zouden moeten kunnen beschikken. De administratie en ons archief dienen op een centrale plaats ondergebracht te worden. Boekwerken, tijdschriften, krantenartikelen, die betrekking hebben op verleden en heden van onze gemeente, dienen bewaard en geregistreerd te worden. Er dient een documentatie-kaartsysteem te worden opgebouwd en te worden bijgehouden, waarin allerlei informatie en bijzonderheden over Sprang- Capelle en haar inwoners alsmede belangrijke gebeurtenissen in ons dorp, worden opgeslagen. Archief en documentatie dienen daartoe dan ook op een gemakkelijke manier door de leden te kunnen worden geraadpleegd. Deze gegevens hebben alleen waarde indien zij ook gemakkelijk toegankelijk zijn.
Het is evident, dat wil de vereniging goed kunnen functioneren, we over een vaste plaats moeten kunnen beschikken voor bovengenoemde doeleinden, en voor vergaderingen en werkzaamheden van bestuur en werkgroepen!
Bovendien wordt gebouwd aan een verzameling van oude gebruiksvoorwerpen en oude werktuigen, die in onze tijd niet meer worden gebezigd en buiten gebruik zijn geraakt, omdat de techniek in plaats daarvan ons moderne apparatuur en hulpmiddelen heeft geschonken, die het werken en het leven in ambacht, bedrijf, fabriek en huishouding veel efficiënter, gemakkelijker en aangenamer hebbengemaakt dan in vroegere tijden. Maar uiteraard brengt dat de behoefte aan ops1ag- en tentoonstellingsruimte met zich mee.
Daarom hebben wij ons reeds bij brief van 26 augustus 1985 tot ons gemeentebestuur gewend om in het kader van de integratie van kleuter- en gewoon lager onderwijs in aanmerking te mogen komen voor gebruik van (een gedeelte van) een eventueel vrijkomende kleuterschool. Het gemeentebestuur berichtte ons in september 1985, dat het ons verzoek bij het beraad over gebruiksmogelijkheden van de leegkomende kleuterschool ”De Draaitol" aan de Burgemeester Vermeulenstraat zou betrekken. Maar, jammer voor ons, werd dit gebouw gesloopt en de vrijkomende grond verkocht voor villabouw. Ook andere door de gemeente aangekochte woningen en boerderijen, waarop wij bij leegstand een begerig oog wierpen, moesten plaats maken voor vernieuwing van de dorpskern. Daarom heeft het bestuur ernstig overwogen "Ford-cabines’' te kopen, maar aangezien hiervoor slechts een tijdelijke bouwvergunning van 5 jaar kon worden verkregen, moest het bestuur daarvan afzien. Uiteraard was er in al die jaren regelmatig contact met het gemeentebestuur over huisvesting voor onze vereniging. Dit had tot gevolg dat eind 1988 het gemeentebestuur zo mogelijk gebruik van de kleuterschool of de peuterspeelzaal, beide in Sprang, in uitzicht stelde, maar ook dat liep op niets uit. Wel werd onze vereniging in de gelegenheid gesteld het voormalige telefoongebouwtje in de Schoolstraat tijdelijk als opslagruimte voor onze werktuigen en -voorwerpen te gebruiken, op welk aanbod het bestuur is ingegaan.
Al heel spoedig was duidelijk geworden, dat wie zichzelf helpt, het best geholpen is, maar dat wij om deze kwestie tot een goed einde te brengen,
5
over enig geldelijk vermogen dienden te beschikken.
In 1985 hadden we reeds ons eerste boekwerkje, het groene boekje "Sprang-Capelle in Wereldoorlog II, uitgegeven, waarvan de eerste oplage van 500 exemplaren in korte tijd was verkocht. De uitgifte in 1988 van het fotoboekje "Een wandeling door oud Sprang-Capelle" en in mei 1990 van het "Bevrijdingsnummer" van "Bruggeske", brachten een aardige duit in het zakje. Dit gevoegd bij de opbrengsten van de vertoning van de film "Sprang-Capelle 1966" (5x) en het steeds toenemende ledental (thans 380), dus toenemende contributies, mede als gevolg van de aantrekkingskracht van ons halfjaarlijks orgaan "Bruggeske" deed onze vereniging in 1990 beschikken over een vrij vermogen van ruim f. 35.000, —.
Daarom namen wij contact op met het gemeentebestuur om het voormalig telefoongebouwtje aan de Schoolstraat te kopen. Het gemeentebestuur aarzelde, daar het aanvankelijk meende, dat het gebouw minder geschikt zou zijn als definitieve huisvesting omdat het te weinig ruimte zou bieden. Uiteraard was dat voor ons bestuur ook een punt van overweging geweest. Wanneer men denkt aan gebruik van het gebouwtje als permanente tentoonstellingsruimte, dan is zowel de ruimte als de ligging daartoe niet geschikt. Het bestuur was evenwel na zorgvuldige afweging van alle daaraan inherente aspecten tot de conclusie gekomen, dat een permanente tentoonstelling van "oude" voorwerpen, een z.g. oudheid museum, minder zinvol is. Dat betekent immers de duurzame beschikking over een grote vloeroppervlakte. Dat kost geld en mankracht! Zo'n museum dient toch tenminste op zaterdag (middag) van elke week geopend te zijn. En wie uit de plaatselijke bevolking zal, wanneer het nieuwtjeer af is, komen kijken? Het verdient dan ook verre de voorkeur één of tweemaal per jaar gedurende een aantal dagen in "Zidewinde" een tentoonstelling van "oude" voorwerpen te houden. Telkens gecombineerd met de expositie van andere zaken, zal zoiets aantrekkelijker zijn en publiek trekken, terwijl de kosten veel geringer zullen zijn. Een opslagruimte voor "oude" voorwerpen is voldoende. Voor de andere hierboven genoemde doeleinden was het gebouw zeker geschikt te maken.
Het gemeentebestuur heeft begrip gehad voor onze argumenten en het gebouw aan onze vereniging verkocht voor dezelfde prijs als de gemeente ervoor betaald heeft, nl. f. 15.000, —, kosten koper,onder voorwaarde, dat alvorens onze vereniging tot vervreemding daarvan in welke vorm ook wenst over te gaan, zij het gekochte aan de gemeente te koop zal aanbieden tegen dezelfde prijs van f. 15.000, —. Met het oog op de lage koopsom, wilde de gemeente uiteraard speculatie uitsluiten. Gelet op onze doelstelling was zulks voor onze vereniging geen onaanvaardbare voorwaarde.
Op 8 mei 1991 is de notariële akte van koop en verkoop getransporteerd en kon met de interne verbouwing worden begonnen, nadat de heer Joh. Rosenbrand Jr. te Waspik onze verbouwing ideeën als vriendendienst in tekeningen had vastgelegd.
De bouwvergunning werd spoedig verkregen. Een aantal mensen hebben onder supervisie van onze secretaris ingevolge overeenkomsten tot het verrichten van enkele diensten, het leeuwendeel van de verbouwingswerkzaamheden op een uitstekende wijze verricht. Daarnaast heeft een viertal van onze leden, geheel belangeloos, diverse werkzaamheden verricht. Deze leden willen wij graag met name noemen:het zijn de heren H. Michaël, Schalkwijk, W. Verduin en G. Verhagen. Alle noesteen bekwame werkers hartelijk dank voor uw inzet en enthousiasme. Het is een zeer doelmatig gebouw geworden.
In grote lijnen omvatten de werkzaamheden:
-het verwijderen van tientallen buizen, waar de telefoonkabels doorheenliepen;
het aanbrengen van een nieuw en het vergroten van een bestaand raam;
-het aanbrengen van binnendeuren;
-het aanbrengen van een toilet met sanitair;
-het maken van een keukentje met een keukenblok en kastjes;
-het maken van aansluitingen op waterleiding en riolering;
-het maken van een open trap naar de zolder;
-het maken van oen brandvrije kast;
-het aanbrengen van wand- en vloertegels;
-elektra e.d.
-het aanbrengen van een lambrisering met kasten in de vergaderkamer.
Deze lambrisering met bijpassende bureau en kast, zijn afkomstig uit het gemeentehuis van Sprang- Capelle. Zij zijn voorzien van prachtig kunstig houtsnijwerk en verfraaiden ten tijde van burgemeester A. Smit, het interieur van de burgemeesterskamer in het raadhuis. Zij hebben een stijl en roepen een sfeer op, die karakteristiek zijn voor bestuurders uit de eerste helft van deze eeuw. Toen de kamer, later in gebruik bij de opeenvolgende gemeentesecretarissen, omstreeks 1985 werd gemoderniseerd en de lambrisering met bureau en kast verwijderd werden en verloren zouden gaan, heeft het bestuur onzer vereniging daarom verzocht, teneinde deze in een toekomstig verenigingsgebouw aan te brengen. Het gemeentebestuur stemde daarmee in. Nu prijkt de lambrisering in devergaderkamer van "Ons Huis". Zij was echter niet toereikend om de vier wanden geheel te bedekken, zodat er een stuk bij gemaakt moest worden.
Op de volgende pagina's zijn ter verduidelijking plattegronden en doorsneden van "Ons Huis" opgenomen. Tot ons groot genoegen zijn de verbouwingswerkzaamheden klaar en kan "Ons Huis" op vrijdag, 13 november 1992, officieel geopend worden. Burgemeester E.B. Ockels van onze gemeente heeft zich bereid verklaard de opening te verrichten. Gasten en leden zijn daarvoor uitgenodigd. Op zaterdag, 14 november 1992, houden wij "open huis" om iedereen, die een kijkje wil komen nemen, daartoe de gelegenheid te geven. Een lang gekoesterde wens is in vervulling gegaan, een harde noodzaak van eigen huisvesting heeft daarmee haar oplossing verkregen. Daarom zijn 13 en 14 november 1992 feestdagen voor onze vereniging. Moge dit gebouw vele jaren dienstbaar zijn aan onze vereniging en haar leden ten dienste van Sprang-Capelle en haar inwoners.
De voorzitter van de Heemkundevereniging,
M. van Prooijen