Capelseveer 5

Op 31 januari 1945 was het verzet van de Duitsers in het bruggenhoofd bij het Capelse Veer gebroken, dankzij de inzet van Canadese gepantserde eenheden. Gedurende de periode die nog restte tot aan de Duitse overgave was de bewaking van de zuidelijke oever van de Bergse Maas vanaf 15 april 1945 opgedragen aan de Belgische Brigade ‘Bevrijding’. Deze eenheid is te vergelijken met de Nederlandse brigade ‘Prinses Irene’. Beide waren gevormd in Engeland uit onder anderen vrijwilligers, die de overkant van de Noordzee hadden weten te bereiken.

Er bleven na de eliminatie van het Duitse bruggenhoofd over en weer over de Bergse Maas verkenningsacties en schermutselingen plaatsvinden. De Belgische brigade had daarbij nog een aantal doden en gewonden te betreuren. Begin 1990 ontstond contact tussen het gemeentebestuur van Sprang-Capelle en overlevenden van de Brigade ‘Bevrijding’. De toenmalige onderluitenant Tabary (nu gen.majoor b.d.) vertolkte de wens tot een blijvend eerbetoon aan de gesneuvelden van zijn eenheid. Dat heeft geresulteerd in de organisatie van een herdenkingsplechtigheid op vrijdag 4 mei 1990. De namen der gesneuvelden zullen dan ter plaatse van het Monument bij het Capelse Veer worden vereeuwigd. In de optocht ter gelegenheid van de bevrijdingsfeesten van 1980 schuilt de oorsprong van dit monument. De praalwagen van de Poolsestraat / W. v. Gentsvaart beeldde dank uit aan de 1e Poolse Pantserdivisie. Bij het maken van het ontwerp bekroop mij de gedachte aan een hereniging van overlevenden van de divisie met de bevolking. Om daaraan gestalte te geven werden uitgenodigd om zitting te nemen in een comité: de dames P. Boer-Snijders, A. Cové-v.d. Haart, G. Elsman-v.d. Hoeven en de heren L. Cové, A. de Jong, Joh. Vos en M. Wervers, alsmede de sedertdien helaas overleden heren J. Boezer, R. van Drongelen en A. Wagemakers. Op 5 mei 1980 voltrok zich rond de majestueuze wilg bij het Capelse Veer een indrukwekkende plechtigheid. Een NATRES peloton (Nationale Reserve) vormde de erewacht, ‘Sirene’ speelde gewijde muziek en de volksliederen; burgemeester en wethouders, oorlogsveteranen en de Poolse ambassadesecretaris legden kransen, gadegeslagen door vele honderden belangstellenden. Een apotheose kon niet uitblijven. Het comité en de scholen zamelden gelden in en op 4 mei 1985 kon een bronzen gedenkplaat worden onthuld in eenzelfde entourage. Naast het voltallige gemeentebestuur waren daarbij vertegenwoordigd de ambassades van Canada, Groot-Brittannië en Polen alsmede de Nederlandse minister van defensie en de kerken.