door Piet van Ferneij
Op de ledenlijst van onze heemkundevereniging komt tweemaal de naam Ad Wagemakers voor. Het lijkt me dan ook niet zo verwonderlijk, dat je nog wel eens met je naamgenoot verwisseld wordt, zeker nu onze vereniging na alle aanmeldingen van de laatste tijd al ruim 500 leden telt.
Inderdaad. Mijn naamgenoot, een ver familielid, zal dat zeker ook kunnen bevestigen. Maar dat is niet van de laatste jaren hoor en sinds wij lid zijn van de heemkundevereniging. De meeste leden, zeg maar de vrijwilligers en onze oude dorpsgenoten zullen zich niet zo snel vergissen, ook al, omdat wij beiden met ons vrijwilligerswerk heel verschillend bezig zijn. Maar dat er raakvlakken zijn, uiteraard. Maar toch, dat verwisselen gebeurt nog steeds. Dit is hier nu eens een mooie gelegenheid om wat over me zelf te vertellen, zodat verwisselen bijna uitgesloten is. Dat ik hier in Capelle geboren en getogen ben, dat heb je natuurlijk al wel begrepen. Mijn ouderlijk huis stond aan de Heistraat aan de kant van de school. Midden in de oorlog in 1943 is ons huis ook bij de grote brand compleet verwoest. De brand ontstond waar nu Van Wijlen Infra- Cultuurtechniek is gevestigd. Er stond die dag een felle oostenwind. Met al die rieten daken en de vonkenregen was er geen houden aan. Ruim twintig woningen gingen in vlammen op. Doordat het vuur de straat oversloeg naar de kant van de school, waar nu de beeldenwinkel van Michel Schoemans is, brandde ook ons huis af. Twee- en dertig gezinnen werden getroffen. Dramatisch. Ons gezin, mijn ouders, mijn twee zussen en ik kregen na de eerste hulp en opvang een noodwoning. Wat later verhuisden we naar een dubbel woonhuis. Voor de duidelijkheid, met mijn vrouw woon ik nu in de Charlotte de Bourbonstraat. Het verhaal gaat dat ik in het laatste oorlogsjaar als peuter het stro uit de wand van de schuilkelder trok. Het was de plek waar nu het huis van mevrouw Moerman staat.
Na mijn school- en studietijd ben ik bij een advies-en ingenieursbureau als calculator werkvoorbereider werkzaam geweest. En het is natuurlijk niet zo verwonderlijk, dat ik eigenlijk nog steeds op een speciale manier naar huizen en gebouwen kijk en….. ze dan ook vaak fotografeer. Foto’s maken is één van mijn hobby’s. En, sinds ik lid ben van de Nederlandse Vuurtoren Vereniging is er bijna geen vuurtoren meer op de Waddeneilanden, langs het IJsselmeer en aan de Noordzeekust die ik niet op een foto in mijn archief heb. En wat helemaal mooi is, een paar jaar geleden toen onze vuurtorenvereniging 20 jaar bestond, zijn er een paar series postzegels van Post.nl uitgekomen met vuurtorens. En laat nou op een van die zegels ‘mijn vuurtorenfoto van Ouddorp’ staan. Als je binnenkort dit gesprek in Het Kostersluik plaatst, moet je er die postzegel maar bijvoegen. De laatste tijd komen we je nogal eens tegen in Het Kostersluik. Dat klopt. Inmiddels heb ik er zelfs een vaste rubriek. Wat was dit en waar is dit? Na loting uit de goede inzenders maken we de winnaar bekend en geven vervolgens de oplossing. Daarnaast zijn Jan Korpershoek en ik nu al weer een tijdje volop bezig om oude, unieke en interessante objecten hier in Sprang-Capelle te fotograferen en ook te beschrijven voor onze website. Onder Prikbord - Bezienswaardig zijn er al een aantal te vinden. Echt waar, het zijn ‘Verborgen parels’. Bezienswaardig, allerlei objecten uit ons cultureel- en industrieel erfgoed. Ook landschappelijke elementen zullen we er in gaan opnemen. Samen met Leon Baeten, Cor Metzke en Rien Visser zijn we al in 2010 op zoek gegaan naar de grens tussen het hertog-dom Brabant en het graafschap Holland in Waspik en Sprang-Capelle. Dit op verzoek van Het Platform de Langstraat. En met succes. We hebben informatie aangeleverd voor de verschillende informatieborden en de grenspalen zijn geplaatst. Je kunt er niet om heen, zeker niet op de fiets. Er staan hier nu in de Langstraat acht grenspalen mèt informatieborden en 30 grenspalen zonder. Daarna zijn Rien en ik nog maanden verder gegaan met zoeken naar de voormalige grens in de regio. Een grens die natuurlijk allang verdwenen is en uiteraard geen enkele betekenis meer heeft. Dat ik uiteraard ook heel veel foto’s ‘onderweg’ tijdens die zoektocht gemaakt heb, dat zal je wel duidelijk zijn. Trouwens, lees het verslag van de lezing op 28 november vorig jaar in Zidewinde er in onze website nog maar eens op na.
Ad, inmiddels hebben onze leden nu wel een goed beeld van je gekregen. Het was een prettig gesprek. Nu zal ik nog even de foto voor het Kostersluik maken