Half negen is half negen. Kom je te laat dan heb je pech, ook al zijn het maar een paar minuutjes. Ja, bij de heemkundevereniging zijn ze streng, doch rechtvaardig.
Dat overkwam Marri Molenaar bij de reis naar Mechelen. En ze had er toch zo'n zin in om een dagje in het Belgische te zijn. Maar Marri is niet voor één gat te vangen, dan rijd je toch gewoon in je auto achter de bus aan.
Na de koffie stonden we ze op te wachten. Wij waren klaar voor de vrouwenwandeling door Mechelen. Daar hadden ze nog meer van die dappere vrouwen, zoals Marri. Onze gids was natuurlijk een vrouw, dat paste helemaal bij het thema.
Tijdens onze wandeling ging het niet alleen over voorname dames. Nee, dienstmeiden, biezenvlechtsters, tapijtknoopsters en begijnen, we kwamen ze allemaal tegen. Het begijnhof kreeg wat meer aandacht. Wat voor vrouwen waren de begijntjes? In moderne woorden gezegd waren dat eigenlijk geëmancipeerde vrouwen die celibatair leefden in een beschermde omgeving. Zeer ijverig in de gezondheidszorg en onderwijs. En natuurlijk kantklossen; het Mechels kant is wereldberoemd. Onze gids had het over iets typisch Mechels: een etterjefke.
Wat zou dat nou zijn? Het bleek een kanten randje te zijn met gaatjes om een lint doorheen te rijgen. In het onvervalst Mechels dialect betekent 'étter jéfke' gewoon 'harder werken'.
Staande voor het paleis van Busleijden kwamen de heksen ter sprake. Binnen konden we in onze eigen tijd apparaten bekijken om heksen tot bekentenissen te dwingen. Doorlopen maar, en een goed gevoel krijgen bij de beiaardschool waar tegenwoordig zelfs vrouwen een opleiding tot beiaard kunnen volgen. In 1929 was daar al de eerste vrouw in opleiding.
Toen kwamen de belangrijke vrouwen aan de beurt. Wat onthoud je nu van zo'n verhaal over Margaretha van York? Zij trouwde in 1477 met Karel de Stoute, hertog van Bourgondië, een belangrijk hertogdom in die tijd. Ze bleef kinderloos en na de dood van Karel koos ze Mechelen als woonplaats. Van haar paleis staat alleen de voorgevel nog. Dat is anders met Margaretha van Oostenrijk, daarvan zagen we het paleis en konden we door de tuin wandelen. Maar jaloers behoef je op deze Margaretha niet zijn. Op tweejarige leeftijd werd ze uitgehuwelijkt aan de Franse vorst. Veel geluk heeft ze niet met haar echtgenoten gehad. Die stierven allemaal heel snel, waarop ze besloot ongehuwd te blijven. Bedenk wel dat ze in 1507 landvoogdes over de Nederlanden werd. Mechelen werd toen de hoofdstad.
Na onze wandeling smaakte de lunch goed.
In onze vrije tijd bezochten we natuurlijk de Sint Romboutskathedraal. Zo'n groot gebouw op de markt, daar kon je niet omheen. Maar ik zag ook heel wat mensen een lekkere Carolus drinken op een terrasje heerlijk in het zonnetje.
Volgens het programma sloten we ons verblijf in Mechelen af met een rondvaart op de Binnendijle. Het was mooi weer, dus er waren veel klanten, dat was aanschuiven geblazen. Maar het plezier was er niet minder om. Mechelen vanaf het water was toch weer anders.
Wederom een geslaagde Belgische dag!