Deze keer richting Sprang, waar ik in gesprek ga - gezellig aan de keukentafel - met onze penningmeester, secretaris en duizendpoot: Hans van den Burg. 72 jaar geleden geboren in Leiden, de Sleutelstad, met z’n grachten en vele hofjes, mooie, oude panden en museums. Daar is Hans ook opgegroeid en heeft hij Ineke leren kennen. Al meer dan 50 jaar samen; gelukkig zijn ze met hun vier zonen en inmiddels schoondochters en kleinkinderen.Hun eerste huis stond in een driehoek waar treinen uit den lande bij elkaar kwamen. Dus voor het huis treinen en achter het huis treinen. Je went er wel aan, hoort het niet meer zo. Maar ze vonden een huis aan de Rijn, een rustiger plek.
Ze hadden daar een bootje en daar hebben ze veel plezier van gehad. Je komt tot rust van varen. Nou ja, de motor maakte wel meer herrie dan snelheid, dus men hoorde je wel aankomen. Varen door de grachten van Leiden, onderweg een boodschap doen of een ijsje halen, de kinderen genoten ervan. Een van de jongens wilde ook altijd graag naar mevrouw van de Raceman (Vroom en Dreesman). Samen met een van de jongens de Elf Stegentocht geschaatst, onderweg klunen om de stempels in ’t café te halen en een hapje en een drankje, heel gezellig. De naam van de tocht zorgde nog wel eens voor spraakverwarring. Voor z’n werk in de automatisering ging Hans het hele land door. Maar het kantoor ging naar Gorinchem; dat betekende in de file Leiden uit, in de file Gorinchem in. Dat gaat vervelen, dus in overleg met het thuisfront op zoek gegaan - in een straal van 30 km rond Gorinchem - naar een andere woning, bij voorkeur wat landelijk. Een collega raadde aan eens in Sprang-Capelle te gaan kijken en dat hebben ze gedaan. Rondgekeken en gevraagd naar de leefbaarheid van het dorp. Ook de jongens vonden het wel wat, als het maar geen Waspik werd, dat vonden de kinderen zo’n gekke naam. Aan de Oudestraat stond een woning die precies paste bij hun wensen, naast een boerderij, en koeien als achterburen; dat is wel wat. Maar, waarschuwde Ineke, dat blijft niet zo, want aan de rand van een dorp komt meestal uitbreiding. Zomer 1988 verhuist, zodat de kinderen gelijk mee konden doen in een nieuw schooljaar. Dat was een hele verandering en dan die taal, soms verstond je er niks van. Vooral daar over de Maas was het erg plat. De oudste had veel moeite met het dialect, maar een opmerking van een leraar dat hij goed Nederlands sprak en dat de andere leerlingen daar een voorbeeld aan konden nemen, deed hem goed.
Bij de scouting Jan de Rooij binnengerold. Eerst de jongens en pa met hand-en-spandiensten, ma om te poetsen en dassen te naaien, vele, vele jaren. Rien Visser kwam langs met een brandende vraag: ‘Wij zijn op zoek naar een penningmeester, is dat iets voor jou?. Denk er even over na.’ Nou, je weet het antwoord zeker al.Zo is het gekomen. Doorgegaan naar het regiobestuur en daar diverse taken vervuld, en ook het landelijk bestuur is op z’n pad gekomen. En daar heeft hij nog steeds een taak in het zogenoemde kennisnetwerk, adviezen bouw- en financiële zaken, controle gebouwen en hulp en advies. Dezelfde Rien Visser kwam langs, maar nu met de pet van de heemkundevereniging. HELP, we hebben dringend een penningmeester nodig. We hebben nog wel een tweede penningmeester, maar die taak in z’n eentje is een beetje te veel van het goede. In 2013 ben je erin gestapt; het loopt gesmeerd, denken in oplossingen en erg secuur. Je mag maar 12 jaar in een bestuur zitting hebben, dus o jé, o jé, nog twee jaar en dan zit het erop. Techniek kwam erbij, edenadministratie, Hans is een rode draad in de vereniging. Gelukkig hebben we veel vrijwilligers bij de vereniging, maar ook die moeten aangestuurd worden. Het bestuur hoeft niet groot te zijn, maar een goede taakverdeling is belangrijk, korte lijntjes, goed overleg. Piet Konings stopte met de ‘Bruggeskes’. Eerst is de opmaak door een zoon van Hans gedaan, maar toen die ermee moest stoppen, nam Hans het over. Veel werk maar ook leuk om te doen. Leuk redactieteam, dat is veel waard. Heb je dan nog wel tijd over voor andere hobby’s? Samen met Ineke fietsen, musea bezoeken. Als er hoogteverschil is, voel je je echt op vakantie. En dan zijn er natuurlijk de kleinkinderen. In de keuken hangt een bord: ‘Bij Opa en Oma bestaat het ontbijt uit koekjes’ En dat maakt het logeren een feest en opa en oma genieten. Samen leuke dingen doen, knutselen, want dan ga je naar de opa die alles maken kan! Zodoende ben je ook bij het Repair Café terechtgekomen, waar je ook weer veel plezier aan beleeft. Een echte bezige bij, die Hans. Hopelijk mogen jijzelf en de heemkundevereniging daarvan nog lang in gezondheid genieten. Dank je wel voor dit gesprek en de koffie, waar je een half koekje bij moet kiezen. Hoe dat zit moet je aan de kleinkinderen vragen!
Het ga jullie goed.
