Door: Marry Molenaar
Deze keer fietsen we naar de Van der Duinstraat waar we in gesprek gaan met Wilhelmien Treffers-de Laat. Geboren in Oosterhout; vader werkte daar bij de belastingdienst. Hij wilde eigenlijk graag onderwijzer worden, maar volgens zijn moeder was daar geen droog brood in te verdienen. En toen luisterde je nog naar je moeder. Ze woonden in een kleine duplexwoning, en toen er een broertje bijkwam werd Wilhelmien in de kast geschoven (ruimte besparend). Gelukkig kwam er een grotere woning op hun pad. Dat was de eerste verhuizing, en er zouden er nog vele volgen. Inmiddels had vader het onderwijzersdiploma op zak. Ja, het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Er kwam een baan in Zuid-Beierland voorbij. We hebben daar fijn gewoond, en inmiddels had vader de hoofdakte gehaald. We gingen weer op naar Piershil; daar zochten ze een hoofd der school. Een christelijke school en een openbare school deelden één schoolplein en daar werd veel geplaagd. Niet altijd zo leuk. We gingen weer richting Brabant, want dat bleef toch wel trekken. Werkendam was de volgende plaats. Dat werd een beetje lastig, vrouwen zijn daar de baas in ‘de vrouwenhemel’. Na een jaar kwam Meeuwen in zicht en daar met veel plezier gewoond en gewerkt. Piet woonde in Meeuwen en had een oogje op Wilhelmien. Maar ze was nog erg jong, dus nog even geduld hebben. Toen hij later verkering had gevraagd, overleed de vader van Wilhelmien plotseling aan een hartstilstand. Een schok voor het gezin, en moeder bleef met vijf kinderen achter. Het schoolhuis moest worden verlaten voor het nieuwe hoofd van de school. Gelukkig stond er een huis in Sprang-Capelle te koop. Terug naar de geboortegrond van mijn moeder. Op de hoek Heistraat-Korte Heistraat werd een nieuwe start gemaakt. Piet, handig als hij was, kon fijn helpen met de klussen die gedaan moesten worden. Inmiddels zijn ze 48 jaar getrouwd en hebben ze hun plek gevonden aan de Van der Duinstraat. Wilhelmien heeft hobby’s genoeg. De grootste zijn fietsen, zwemmen en de oudere medemens helpen. Op de fiets een paar keer per jaar naar zus Nelie die in Ede woont. Fietstochten door heel Nederland, onder andere de fietsdriedaagse. Er zijn al heel wat kilometers afgelegd. En ook zwemmen met de bewoners van Eekhof en hun begeleiders; dat gaat ook zo bij de Dobbertjes. Bij de PCOB 10 jaar in het bestuur gezeten. Nu nog steeds actief voor ‘Lief en Leed’: mensen begeleiden naar het ziekenhuis of de dokter, een bezoekje brengen, omzien naar elkaar, steun en toeverlaat. Ook zit Wilhelmien in de activiteitencommissie waar ze met elkaar de middagen en reisjes regelen. Kort geleden was er nog een stampottenbuffet. Hoe kwam je zo bij de heemkundevereniging terecht? Moeder was lid en na haar verhuizing naar Eekhof hebben wij het lidmaatschap overgenomen. Wilhelmien komt regelmatig naar de avonden, en ook de buitenactiviteiten zijn heel interessant. Je komt vaak in de buurt dingen tegen waar je geen weet van hebt: de Loonse en Drunense Duinen hebben nog veel verborgen schatten. De grote reis valt vaak samen met de Truckersdag en daar ga ik ook mee als begeleiding. De boeken zien er ook mooi en verzorgd uit en geven veel inzicht in bepaalde periodes. In 1990 is in ‘Bruggeske’ het dagboek van ons moeder uitgegeven; het originele schriftje komt naar de heemkundevereniging voor het archief. Fijn dat er zo'n vereniging bestaat en dat het niet verloren gaat! We sluiten af met een dank je wel voor de koffie en voor dit gesprek. Het ga je goed.
Marry Molenaar