Wim Knoop

Deze keer stap ik op de fiets naar Capelle om in gesprek te gaan met oud-notaris Willem Knoop, geboren op 27 april 1931 te Nederhemert-Zuid, waar zijn vader hoofd van de school was. Het aantal leerlingen liep erg terug, zodat de school moest sluiten. In 1934 naar Heusden met het hele gezin: vader, moeder en een oudere zus. De jongste zus werd geboren in 1936 met Kerstmis. De zusters, die beiden geneeskunde gestudeerd hebben, zijn helaas jong overleden. Er stond in Heusden een huis nabij de scheepswerf leeg en daar hebben wij als kinderen genoten van de ruimte, het uitzicht en ‘s avonds van de speelruimte op de werf.
Wim ging naar het gymnasium in Den Bosch, maar in september 1944 reden er geen bussen meer en werd de school gesloten. Het was een spannende tijd aan de Maas. Toen het huis van de buurman door een voltreffer werd getroffen, moesten zij in opdracht van de Duitsers evacueren en gingen ze naar familie in Nederhemert-Zuid. Vandaar opnieuw verkassen naar Nederhemert-Noord, vervolgens naar Aalst, maar het was nergens veilig. Evacuees moesten op bevel van de overheid in januari 1945 naar Friesland vertrekken, maar daar hadden zij niet zoveel zin in. Ze besloten naar familie in Asperen te gaan, maar bij Brakel aangekomen was er ijsgang in de Waal en konden ze niet naar de overkant. Illegaal terug naar Aalst; daar is Wim bij beschieting gewond geraakt en is hij geholpen door een Duitse arts, die - dat vergeet hij nooit meer - rood haar had. Toen Nederhemert-Noord in april 1945 vrijgegeven werd, zijn ze daar naar toegegaan. Juni 1945 weer terug naar Heusden. Met een legervoertuig, omgebouwd tot bus, ging je weer naar school. Na een oorlog, een labiele gezondheid en vier jaar gymnasium werd besloten over te stappen naar de hbs in Waalwijk, waar hij tot de eerste lichting examenkandidaten behoorde. Ja, en nu ? Welke kant gaan we op? Notaris, dat leek hem wel wat. Dat beroep kende hij van vrienden en kennissen die thuis over de vloer kwamen. De opleiding kreeg je van iemand, die zich gespecialiseerd had in het notariaat, vaak ook een notaris. Geslaagd in 1959 voor het staatsexamen, deel drie. In datzelfde jaar werd de opleiding universitair. Als kandidaat-notaris werkzaam in Hoofddorp, Arnhem en terug naar Heusden, en zes jaren lang in Ammerzoden. Om notaris te worden of waarnemer van een kantoor te kunnen zijn, was destijds drie jaar stage als kandidaat verplicht. De leeftijd om notaris te worden lag vrij hoog. Afgestudeerden aan de universiteit kregen de titel van meester in de rechten. Naast zijn dagelijkse werkzaamheden in Ammerzoden is hij verder gaan studeren aan de Gemeentelijke Universiteit te Amsterdam en behaalde in juni 1964 het kandidaatsexamen rechten en op 11 december 1964 zijn doctoraalexamen rechten, notariële studierichting. Deze opleiding was een pré voor benoeming tot notaris. Tevens zich beschikbaar gesteld voor waarneming van een kantoor, indien dat nodig was. De notaris in Dussen is vrij plotseling overleden. Als waarnemer daar gewerkt vanaf half november 1966 tot augustus 1967. Een hectische periode. Drukte op kantoor met bijkomende omstandigheid wijziging van arrondissement voor standplaats Dussen. Maar daar zat de liefde van zijn leven, alleen het kwartje viel wat later. Er werd gepolst of er interesse was voor het kantoor Dussen. Toen kwam notaris Waverijn te overlijden, gesolliciteerd naar standplaats Capelle, gemeente SprangCapelle, en zo kwamen ze naar hier. Via de Staatscourant werd er melding gemaakt: ´Bij Koninklijk Besluit 28 december 1967 nr.46 is benoemd tot notaris binnen het arrondissement ’s-Hertogenbosch, ter standplaats Capelle, gemeente Sprang-Capelle, Mr. W Knoop, kandidaat-notaris wonende te Heusden, in de plaats van J. Waverijn, overleden.´ Voor de benoeming wordt er eerst kennisgemaakt met de minister van Justitie, destijds Toxopeus. Gekleed in jacquet met hoge hoed en handschoenen. Beëdigd op 24 januari 1968 in de raadskamer van het Paleis van Justitie in Den Bosch.
Omdat het bestaande kantoor met woning niet aan de toenmalige eisen voldeed en de aankoopprijs te hoog was, werd er besloten een nieuw huis en kantoor te bouwen, en wel zo dat het kantoor kon
worden omgetoverd tot een geriefelijke seniorenwoning. Zolang er gebouwd wordt, moet je wel ergens onderdak vinden als kantoorruimte en dat werd gevonden in het Rabobankgebouw in de Heistraat.
Als je heel de dag op kantoor zit, ga je voor de broodnodige beweging elke dag een rondje Eendennest. Ook de kinderen die kwamen, mee in de kinderwagen. Bij het oprichten van een vereniging heb je statuten en een notaris nodig. Zo ook voor de heemkundevereniging, en werd de interesse gewekt om lid te worden. Destijds was het ook moeilijk bestuursleden te vinden, wat tot gebrek aan bestuursfuncties leidde. Je moet een vereniging toch overeind zien te houden. Secretaris en voorzitter geweest, en bij het afscheid als voorzitter de zilveren speld van Brabants Heem gekregen. Uitstapjes mede georganiseerd en ervan genoten. Er was ook een keer een fietstocht in Sprang-Capelle en omgeving georganiseerd voor Brabants Heem. Nu, dat hebben ze geweten, het regende onophoudelijk. Als verzopen katten keerden de deelnemers weer terug, maar
het kan niet verder dan je vel, toch?
Diverse bestuursfuncties bekleed bij o.a. Groene Kruis en St.-Nicolaas Ziekenhuis, ondanks de drukke werkzaamheden. Voor de nodige ontspanning werd er gereisd en gebridged. Op 65-jarige leeftijd moest je, als notaris, destijds met pensioen. Jammer, was nog graag een paar jaar doorgegaan. Bij zijn afscheid is hem door de gemeente Sprang-Capelle toegekend: de erepenning der Gemeente Sprang-Capelle in zilver wegens bijzondere verdienste voor de Sprang-Capelse gemeenschap. Veel beleefd in de tijd van achtentwintigenhalf jaar notaris zijn. Mensen zijn het niet altijd eens met de regels, verwachten andere beslissingen, worden boos, bedreigen jou en je gezin, maar ondanks alles met veel plezier gewerkt. Nu genieten in het gezellige huis, wat eens kantoor was. Samen met Wil nog een goede tijd en dank je voor dit gesprek.
Marry Molenaar